بررسي و مقايسه ي عملكرد سازه فولادي با ستون CFT مجهز به جداساز لرزه اي LRB باحالت بدون جداساز

عرف طراحي لرزه اي ساختمانها معمولا افزايش مقاومت پايداري سازه ها به وسيله جذب انرژي مي باشد. و استفاده از روشهاي متداول مانند ديوار برشي، قاب هاي بادبندي شده و قاب هاي خمشي به منظور سخت كردن سازه باعث جذب سطح شتاب پايه اي بزرگ مي شود. به همين خاطر در خلال يك زلزله قوي محتويات يك ساختمان يا اجزاء غير سازه اي ممكن است قابليت تحمل اين نيرو را نداشته و باعث خسارت گردند، حتي اگر اساس و اجزاء اصلي سازه پايدار بماند. از اين رو كاهش تغيير مكان نسبي و كاهش سطح شتاب پايه باعث پذيرش مفهوم جداگرهاي لرزه اي شد و استفاده از جداگرهاي لرزهاي به عنوان يك راه موثر در محافظت از سازه ها در برابر زلزله شناخته مي شود. با توجه به آيين نامه هاي طراحي موجود در زمينه سيستم هاي جداساز لرزه اي، اين سيستم ها مي توانند براي ساختمان ها با هر ارتفاعي ساخته شوند. لذا در اين تحقيق به بررسي رفتار سازه هاي فولادي با ستون هاي پر شده با بتن در دو حالت مختلف با و بدون سيستم جداساز لرزه اي LRB پرداخته شده است رفتار سازه ها بر حسب تعداد طبقات و ارتفاع سازه بر حسب پارامترهايي مانند دريفت طبقات و برش پايه مورد ارزيابي قرار گرفته شده است. براي اين منظور سازه هايي با سيستم قاب خمشي متوسط با تعداد طبقات 6، 9، 12 و 15 انتخاب شده است. مدلها در نرم افزار Etabs 2015 مدلسازي و به روش تاريخچه زماني غيرخطي تحيليل شده اند..