سياست و قانون اسلام درباره حفاظت محيط زيست و منابع آب

پيشرفت نوع بشر در زمينه هاي علمي و صنعتي، در كنار ايجاد رفاه و آسايش بيشتر براي انسانها، جهان را به سمت بهره برداري روزافزون از منابع طبيعي، تخريب محيط زيست و ايجاد آلودگي هاي منابع آب و هوا و خاك پيش برده است. تخريب محيط زيست، علاوه بر آن كه حيات سايرموجودات را تحت تأثير سوء خود قرار مي دهد، زندگي نسل هاي آتي بشر را نيز با تهديد مواجه مي كند. با توجه به اينكه در حال حاضر قوانين بشري، هدف حفاظت از محيط زيست را مدنظردارد، ليكن مهمترين عاملي كه در اين ميان مي تواند كليه انسان ها را در صيانت از منابع طبيعي مجاب كند و بتواند اتحادي را در اين زمينه ايجاد كند، نه فقط قوانين بشري، بلكه آموزه هاي ديني و اخلاقي است كه وجه مشترك كليه انسان هاست. دين اسلام نيز كه آييني الهي - اجتماعي است و فرد را در مقابل اجتماع داراي حقوق و تكاليفي مي داند و كامل ترين دين الهي در اين زمينه است، بنيان مناسبي است كه بتوان با استفاده از ظرفيت هاي آن، فرهنگ و اعتقاد حفاظت ازمحيط زيست را بر روي آن بنا كرد. در اين مقاله سعي مي گردد به موضوع نگرش سياسي -اجتماعي اسلام درباره محيط زيست پرداخته شود.