مكان يابي مناطق مستعد تغذيه آبهاي زيرزميني از طريق كنترل رواناب ها (مطالعه موردي دشت قروه- كردستان)

بخش عمده اي از كشور ايران جزء مناطق خشك و نيمه خشك محسوب مي شود و آب به عنوان يك عامل محدودكننده فعاليتهاي بشر در اين مناطق به شمار مي آيد وجود سيلاب هاي مخرب و كمبود آب در اين مناطق، لزوم مهارسيلاب ها را ايجاب مي كند. تغذيه مصنوعي يك استراتژي مناسب براي مهار سيلاب و بهره وري از آن است. تعيين عرصه هاي مناسب براي تغذيه مصنوعي يكي از مهمترين عوامل تعيين كننده موفقيت طرحهاي تغذيه مصنوعي است. از اين رو در اين تحقيق سعي شده تا با تلفيق سيستم اطلاعات جغرافيكايي و مدل رياضي بولين مناسب ترين عرصه ها براي اجراي عمليا تغذيه مصنوعي در دشت قروه كردستان شناسايي شوند. بدين منظور ابتدا داده هاي 6 پارامتر تاثير گذارشيب، قابليت انتقال آبخوان، ضخامت آبرفت، هدايت هيدروليكي، كاربري و كيفيت منطقه مورد مطالعه ،در محيط GIS آماده سازي گرديد و سپس با بكارگيري مدل بولين ( اپراتور AND) مناطق مناسب و نامناسب در هر لايه تعيين و با روي هم اندازي، نقشه نهايي مكان هاي مناسب ترسيم گرديد . نتايج اين پژوهش نشان داد كه حدود كه حدود 35/61 درصد دشت، جهت انجام تغذيه مصنوعي مناسب است.