بررسي عدم قطعيت در بهينه سازي مبادلات بازار آب (بررسي موردي حوضه آبريز درياچه اروميه)

در شرايط كمبود منابع آب شيرين، مديران بخش آبي به سرعت در حال تغيير سياست هاي تخصيص آب در حوضه هاي آبي مي باشند. در اين ميان راه حل هاي تجارتي و شكل گيري بازار آب در يك سيستم تخصيص جهت تامين نياز آب زيست محيطي رويكرد موثري مي باشد. تجارت آب بر پايه حق آبه هاي قابل انتقال راه حل مناسبي است كه به تعديل قيمت آب كمك مي كند. متخصصان اقتصاد، بازار آب را به عنوان راهي براي تخصيص موثر از منابع كمياب آب مي دانند. اين مقاله مدل بهينه سازي احتمالاتي سه مرحله اي را با استراتژي حداقل هزينه براي مبادلات آبي فصلي با در نظر گرفتن عدم قطعيت هاي هيدرولوژيكي، شرايط بهره برداري و زيستي به عنوان محدوديت، بيان مي كند. برنامه خطي جهت حداقل كردن هزينه هاي مورد انتظار مبادلات آبي در سه نوع قرارداد آبي مشروط، لحظه اي و بلند مدت به منظور در نظر گرفتن عدم قطعيت نياز زيست محيطي آورده شده است. نتايج بهينه سازي، زمان بندي و نوع مبادلات آبي بهينه را بيان مي كنند و ميزان تاثيرگذاري هر يك از عدم قطعيت ها در بازار و اهميت آن ها را در مدل شرح مي دهند.