مقايسه تاثير سياست هاي احيا بر زيست بوم درياچه اروميه در افق 1410

باتوجه به تداوم رشد جمعيت، صنعتي سازي و توسعه كشاورزي، يافتن راهكارهاي پايدار و مقرون به صرفه در مديريت منابع آب از مهمترين چالش هاي پيشروي جوامع به شمار مي رود. سياست هاي آبي پايدار بر اصل استفاده و تخصيص بهينه، هزينه كمتر و بازده بيشتر به همراه كمينه كردن آثار سو برداشت از منابع آبي استوار هستند. بنابراين وضع سياست هاي پايدار و تقويت آنها در كنار توسعه، غير قابل اجتناب مي باشد. اجراي اين سياست ها تحت تاثير تغيير اقليم داراي عدم قطعيت است؛ كه اين، بر پيچيدگي مساله مي افزايد. درياچه اروميه از موقعيت استراتژيك و مهمي برخوردار است و يكي از مهمترين عامل تاثيرگذار در منطقه مي باشد، بنابراين لازم است تاثير سياست هاي مختلف بر آن، پيش از اجرا مورد ارزيابي قرار گيرد و سپس سرمايه گذاري روي بهترين سياست احيا انجام شود. در مقاله حاضر از ديدگاه پويايي سيستم ها به منظور بررسي تاثير سياست هاي آبي مختلف بر درياچه اروميه استفاده شد. تاثير سياست هايي مانند افزايش بهره وري كشاورزي، كاهش سطح زيركشت آبي، تغيير الگوي كشت و انتقال آب از رودخانه هاي ارس و زاب روي درياچه بررسي گرديد. نتايج بررسي نشان داد افزايش بهره وري آبياري و تغيير الگوي كشت بيشترين تاثير را در افزايش سطح تراز درياچه دارد و متضمن احياي درياچه اروميه خواهند بود.