بررسي وضعيت تقاضاي آب كشاورزي در پايلوت دشت قزوين

در نگرش جديد جهاني، آب كالايي اقتصادي-اجتماعي و به عنوان نياز اوليه انسان محسوب مي شود. حدود 92 درصد از حجم آب استحصال شده در كشور، در بخش كشاورزي مصرف شده و به علت پايين بودن راندمان مصرف و كارايي آب در اين بخش، هرگونه برنامه ريزي كه بتواند به افزايش راندمان آبياري بينجامد، مي تواند در صرفه جويي و جبران كمبود آب نقش مهمي داشته باشد. هدف از انجام اين پژوهش بررسي منابع، مصارف و راندمان آب كشاورزي در پايلوت دشت قزوين است كه اولين قدم در جهت رسيدن به الگوي مناسب مديريت تقاضاي آب كشاورزي مي باشد. در اين راستا، پس از بررسي وضعيت منابع و مصارف آب، به منظور بررسي وضعيت شبكه آبياري و زهكشي دشت قزوين، مطالعات ميداني و صحرايي و اندازه گيري راندمان در سطح شبكه صورت گرفت. نتايج راندمان هاي برآورد شده در اين تحقيق نشان مي دهند كه تعداد زيادي از زارعين از آب آبياري با راندمان قابل قبولي استفاده نمي كنند. متوسط راندمان آبياري سطحي براي اراضي زراعي و باغي به ترتيب برابر با 39/9 و 54 درصد و متوسط راندمان آبياري تحت فشار براي اراضي زراعي و باغي به ترتيب 68/8 و 95/1 درصد مي باشد. همچنين در جهت مديريت هر چه بهتر منابع آب دشت قزوين راهكارهايي نيز پيشنهاد گرديد.