تبيين و بررسي رابطه ميان هوشمندي رقابتي و هوشمندي سازماني

توسعه تكنولوژي و رشد تجارت جهاني، امروزه به اين معني است كه محيط تجاري به سرعت و دايم در حال تغيير است. مديران بيش از اين نمي توانند براي تصميم گيري هاي راهبردي به اشراق و شهود تكيه كنند. در بيشتر كارها نتيجه يك تصميم نادرست غير قابل چشم پوشي است. شركت ها براي ارائه ارزشي بالاتر و تأمين رضايت مشتريان در هر زمينه اي، به اطلاعات نيازمندند. آنها بايد اطلاعات بسيار زيادي ازشركت هاي رقيب، واسطه ها و ساير نيروها و عواملي كه در بازار فعال هستند، داشته باشند و همچنين همواره در حال يادگيري و كسب دانش سازماني باشند. از اين رو هوشمندي رقابتي و هوشمندي سازماني در سازمان هاي امروزي امري ضروري به شمار مي آيد. بنابراين توصيف تحقيق حاضر به بررسي ارتباط بين هوش رقابتي و ابعاد آن با هوش سازماني پرداخته است. تحقيق حاضر از نوع توصيفي– همبستگي مي باشد، جامعه مورد مطالعه يكي از سازمان هاي توليدي در استان آ. شرقي با جامعه آماري 861 نفرمي باشد. با استفاده ار فرمول نمونه گيري كوكران نمونه اي 68 نفري انتخاب گرديد. براي بررسي هوش رقابتي از پرسشنامه چاوشي و جوادي پورفر 8811 و براي بررسي هوش سازماني از پرسشنامه آلبرخت 2002 استفاده شده است. براي بررسي ارتباط بين متغيرها از آزمون همبستگي پيرسون با كمك نرم افزار SPSS استفاده گرديده است. نتايج حاكي از ارتباط بين هوش رقابتي و با هوش سازماني است. همچنين بين سه مولفه هوش رقابتي هوش تجاري- بازاريابي، هوشرقبا و هوش راهبردي با هوش سازماني وجود دارد ولي بين هوش تكنولوژيكي با هوش سازماني ارتباطي وجود ندارد.