بررسي تأثير قابليت نوآوري بر ارزش دريافت مشتري، با نقش تعديل گر رهبري تحول گرا

سرعت زياد تغيير در سازمان ها، آن ها را مجبور به نوآوري مستمر در محصولات و خدمات خود مي كند و لازمه اين نوآوري كاركنان و محيطي خلاق و مستعد نوآوري است، هدايت صحيح اين منابع )كاركنان( مي تواند موجب شكوفا شدن سازمان و بهبود كارايي آن شود كه نتيجه آن خلق ارزش برتر براي مشتريان است؛ بنابراين مديريت مؤثر و كارآمد رابطه با مشتري و خلق و ارائه ارزش به او از مهم ترين مباحث مورد علاقه و توجه محققان و مديران سازمان ها محسوب مي شود. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين نوآوري و ايجاد ارزش مي باشد همچنين نقش رهبري تحول گرا به عنوان تعديل گر در رابطه بين نوآوري و ارزش دريافتي مشتريان بررسي مي شود. جامعه آماري تحقيق راشعب و نمايندگي هاي بيمه ايران در شهر تبريز تشكيل مي دهند، تعداد 197 نفر از مديران، كاركنان و فروشندگان شعب و نمايندگي هاي بيمهايران به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. داده ها به دو صورت كتابخانه اي و ميداني )پرسشنامه(، جمع آوري شدند. براي تأييد روايي پرسشنامه از نظر اساتيد و براي تأييد پايايي از مقياس آلفاي كرونباخ0/859 استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از دو نرم افزارSPSSوAMOS و از روش مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه نوآوري تأثير مثبت و معني داريβ=0/52P=0/000 بر ارزش دريافتي مشتري دارد و رهبري تحول گراي مديران رابطه بين اين دو را تعديل مي كند، همچنين ارزش دريافتي مشتريان تأثير مثبت و معناداري P=0/000 ،β=0/76 بر عملكرد مشتري گراي شركت مي شود