تبيين رهيافت زيرساخت داده مكاني (SDI) در مديريت اطلاعات تأسيسات شهري تهران

هنگامي كه به اطلاعات دقيق و قابل اعتماد از كليه تأسيسات و ابنيه زيرزميني و روزميني نياز باشد نقش مديريت بهينه اطلاعات تأسيسات شهري اهميت مي‌يابد. چه بسا برخي متوليان تأسيسات شهري اقدامات قابل ملاحظه‌اي در زمينه پياده‌سازي GIS در سطح سازمان و حتي فراتر از آن داشته‌اند ليكن آن سامانه‌ها به دلايلي كه در اين مقاله بدان پرداخته مي‌شود قابليت تجميع، يكپارچه‌سازي و به اشتراك‌گذاري با ساير تأسيسات را ندارند. با استناد به تحليل نتايج جمع‌آوري اطلاعات تأسيسات شهري در محله‌اي از شهر تهران از منظر زمان صرف شده براي تبادل داده،كيفيت، صحت و دقت داده‌ها، وضعيت كنوني ذخيره‌سازي و بهنگام‌سازي اطلاعات ناكارآمد و نامناسب ارزيابي گرديد. تحليل كمي نتايج نقشه‌هاي تأسيسات 5گانه در محله خوب‌بخت واقع در منطقه 15 شهرداري تهران حاكي از آن است كه صحت اطلاعات در حداقل 80% از موارد داراي ابهام مي‌باشد كه تنها درصد ناچيزي از آن قابل توجيه به دلايل اجرايي است. در سالهاي اخير آسيب‌شناسي و تحليل نقايص و كاستي‌هاي موجود، كاربران را به سمت ايجاد يك نظام يكپارچه اطلاعات مكاني سوق داده است. زيرساخت داده مكاني(SDI) مزايا و دستاوردهاي زيادي از جمله گسترش كاربرد داده‌ها، گسترش به اشتراك‌گذاري داده و همچنين جلوگيري از موازي‌كاري را دارا مي‌باشد. يادداشت حاضر با بهره‌گيري از تحليل يك نمونه كاربردي از پايگاه‌هاي داده، ايجاد SDI تأسيسات شهري را در شهر تهران پيشنهاد مي‌دهد.