ارزيابي توان توسعه شهري بر مبناي پارامترهاي اكولوژيك با استفاده از منطق فازي (منطقه مورد مطالعه: استان كرمان)

افزايش جمعت همواره پيامد هاي زيادي را به دنبال داشته است. از مهم ترين اين پيامد ها رشد سريع شهرنشيني مي¬باشد. پارامتر هاي زيادي در انتخاب مكان هاي مناسب براي توسعه شهري تاثير گذارند از جمله پارامترهاي محيطي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي كه از بين اين پارامترها پارامترهاي محيطي از ارزش بيشتري برخوردارند. در واقع بشر براي زندگي در يك منطقه در اولين قدم بايد بتواند شرايط محيطي آن منطقه را تحمل كند. در اين پژوهش استان كرمان بر اساس 8 پارامتر محيطي(ارتفاع، شيب، جهت شيب، بارش باران، دما، رطوبت، سرعت باد و گسل) در 5 كلاس طبقه بندي شده است. اين پهنه بندي ها با استفاده از مدل گاماي فازي و با ضريب 0.9 انجام گرفت. در اين تحقيق 1.574 درصد از منطقه(2527.4 كيلومتر مربع) در كلاس تناسب بسيار كم، 0.801 درصد از منطقه(1286.19 كيلومتر مربع) در كلاس تناسب كم، 43.644 درصد از منطقه(70072.34 كيلومتر مربع) در كلاس تناسب متوسط، 53.947 درصد از منطقه(86613.89 كيلومتر مربع) در كلاس تناسب زياد و 0.032 درصد از منطقه(52.91 كيلومتر مربع) در كلاس تناسب بسيار زياد قرار گرفته اند.