بررسي تناسب اراضي زير كشت محصول نيشكر با استفاده از GIS مطالعه موردي: استان خوزستان

هدف از اين مطالعه شناسايي عرصه هاي مستعد كشت نيشكر و بررسي تناسب اراضي زير كشت اين محصول در استان خوزستان مي باشد. بخش عمده كار در اين پژوهش تهيه لايه هاي اطلاعاتي، تحليل و همپوشاني آنها است. فاكتورهاي مورد استفاده براي مكانيابي عرصه هاي مستعد شامل: اقليم، خاك و توپوگرافي مي باشد. لايه هاي اطلاعاتي از منابع مختلف تهيه و هم مختصات شدند. جهت تلفيق لايه ها از روش همپوشاني فازي استفاده شد. بعد از تهيه لايه ها، ابتدا تابع عضويت متغيرهاي زباني براي هر يك از فاكتورهاي مؤثر در مكانيابي مناطق مستعد كشت نيشكر رسم گرديد، ورودي ها يا همان فاكتورهاي مؤثر فازي سازي شدند. سپس توابع عضويت مربوط به متغيرهاي زباني هر يك از پارامترها و نحوه تغيير هريك از آنها معرفي گرديد. نهايتاً با اعمال عملگر ضرب فازي لايه ها با هم تلفيق و خروجي كه به صورت مجموعه ي فازي مي باشد به دست آمد. براي مشخص كردن تناسب اراضي زير كشت نيشكر با توجه به نتيجه تحقيق، لايه وكتوري اراضي زير كشت نيشكر در خوزستان با خروجي حاصل از تلفيق لايه ها همپوشاني داده شد. نتيجه اينكه از مجموع 17461 هكتار از اراضي زير كشت نيشكر در استان خوزستان 16/. درصد در كلاس كاملاً نامناسب، 30/13 درصد در كلاس نامناسب، 51/98 درصد در كلاس مناسب و 17/37 درصد در كلاس كاملاً مناسب قرار گرفته است.