بررسي آزمايشگاهي اثر جهت داري ترك بر مقاومت نهايي سنگ تحت آزمايش فشاري تك محوري

زماني كه سنگ ها تحت بارگذاري خاصي قرار ميگيرند، در آنها شكست رخ مي دهد. در طبيعت اين ناپيوستگي ها هستند كه رفتار مكانيكي سنگ را كنترل ميكنند. لزوم مطالعه و چگونگي همگرايي و به هم پيوستن آنها در نهايت منجر به درك مكانيزم گسيختگي سنگ و زمان رخدادن آن ميشود. آزمايش هاي فشاري تك محوري بر روي نمونه هاي شبه سنگي ساخته شده در آزمايشگاه با هدف بررسي اثر جهتداري ترك در سنگ انجام شد. با توجه به اين آزمايشات و رسم نمودارهاي تنش-كرنش اثر جهت داري ترك بر مقاومت نهايي و تغيير شكل پذيري سنگ مورد بررسي دقيق قرار گرفت. نمونه هاي شبه سنگي از ماسه و شن ريز با درصد مشخصي سيمان تشكيل شده اند و داراي تركه ايي از پيش تعيين شده در جهت هايي مشخص هستندكه با فيلم برداري و عكس برداري سريع از نمونه ها مكانيزم توسعه ترك در حالت هاي مختلف از نزديك مورد مشاهده قرار گرفت و تحليل شد. در اين سري آزمايش ها دو مكانيزم متفاوت براي زواياي مختلف مشاهده شد همچنين وجود حداقل دو نوع ترك در مكانيزم شكست سنگ به اثبات رسيد و در نهايت رابطه افزايش جهت داري ترك با سطح افق و مقاومت نهايي و كرنش نهايي سنگ با تحليل نموداري بررسي شد. نتايج به دست آمده موجب درك بهتري از پايه و اساس گسيختگي سنگ تحت فشار است .