روابط طراحي ستون هاي لاغر ساخته شده با بتن توانمند

استفاده از بتن توانمند به طور وسيعي در صنعت ساختمان افزايش يافته است. يكي از كاربردهاي بتن توانمند در ستون هاي ساختمان هاي بلند مرتبه است. برخي از مزيت هاي استفاده از بتن توانمند عبارتند از: كاهش ابعاد موردنياز ستون ها، كاهش مصرف مصالح، دوام طولاني مدت بيشتر، ظرفيت هاي باربري بيشتر و طراحي هاي اقتصادي. كاهش در مقاطع ستون ها مي تواند منجر به افزايش در ضريب لاغري و در نتيجه كمانش آنها گردد. ستون هاي بتن توانمند مي توانند بارهاي بيشتري نسبت به ستون هاي ساخته شده با بتن معمولي تحمل كنند. به علت رفتار ترد بتن توانمند، رسيدن به حداكثر پتانسيل باربري براي ستون ها به طور كامل ميسر نخواهد بود. اكثر روندهاي طراحي اخير براساس آزمايشات تجربي انجام شده روي نمونه هاي بتني با مقاومت فشاري كمتر از MPa 40 مي باشند. ازين رو ضروري است تا روش هاي آيين نامه هاي موجود ارزيابي شوند تا براي طراحي اعضاي سازهاي بتن توانمند مناسب شوند. محققين مختلف روندهاي طراحي اصلاح شده اي براي ستون هاي لاغر درنظر گرفته اند. در اين مقاله روش هاي طراحي موجود براي ستون هاي بتن توانمند لاغر در قاب هاي مهارشده تحت بار تك محوري توسط آيين نامه ي 318 ACI و روابط پيشنهادي محققين بررسي شده اند. نتايج محاسبه شده توسط اين روش ها با نتايج تجربي جمع آوري شده از ادبيات فني مقايسه شدند تا صحت و دقت آنها در طراحي ستون هاي لاغر بتن توانمند كنترل شوند.