بخشي نگري آب و خاك چالش هاي حوزه هاي آبخيز استان خراسان جنوبي

Water and Soil’s Partial Attitude, Challenges of South Khorasan Province Catchment

مديريت آبخيز عبارت از فرآيند برنامه ريزي، سازماندهي، رهبري، كنترل و نظارت بر منابع يك آبخيز به منظور فراهم آوردن حداكثر برداشت محصولات و خدمات توسط آبخيزنشينان با حداقل آسيب رساني به منابع خاك، آب و گياه مي باشد. از طرفي حوزه هاي آبخيز منبع اصلي توليد آب و عرصه هاي فعال بخش كشاورزي و دامپروري است كه به صورت بخشي توسط سازمان هاي مختلف و با رويكردهاي متفاوت مديريت مي گردد. در اين مقاله حوزه هاي آبخيز به عنوان مناسب ترين قلمرو برنامه ريزي در سطوح منطقه اي و محلي كه نهايتا توسعه پايدار در بستر قلمرو آنها صورت خواهد گرفت به عنوان سطح مطلوب براي برنامه ريزي ارائه مي دهد. رويكرد مديريت جامع حوزه هاي آبخيز تضمين كننده موفقيت برنامه هاي توسعه در واحدهاي طبيعي مي باشد.

Catchment management includes planning, arranging, navigating, controlling and supervising on the sources of the catchment in order to providing the maximum amount of crop harvesting and services by the watershed settling with the minimum harm to the soil, water and plant sources. In the other hand, watersheds is the major source in producing water and active parts of agriculture and animal husbandry which is managed partially by different organizations and with various approaches. In this Study, watersheds are presented as the most appropriate span for planning in regional and local places that sustainable development will be in their domain and as a desired level for planning. General management approach for watersheds guarantees the success of development programs in natural units.