بررسيهاي اكتشافي زئوليتها

زئوليت ها 200 سال پيش مورد شناسايي قرار گرفتند براي اولين بار در سال 1756 توسط يك مينرالوژيست سوئدي به نام فريدريك كرونست ( fredrich - cronstedt ) كشف گرديد كه به توجه به افزايش حجم آن در اثر حرارت، آنها را سنگ جوش نميد، ولي از حدود 50 سال قبل تاكنون به مصارف مختلف آنها پي برده شده است. | زئوليت ها جامدات بلورين با منافذ ريز بوده كه داراي حفره ها و كذالهايي با ابعاد 3 تا 10 آنگستروم ميباشند ، كه به علت داشتن خاصيت جذب انتخابي كاتيوني به آنها نمربال مولكولي نيز گفته مي شود. زئوليت ها را آلومينوسيليكاتهاي آبدار ميدانند كه آب موجود در آن معمولا آبهايي هستند كه در بين خلل و فرج ساختماني AL204 و SIO2 به شكل آزاد وجود دارد. اين آب در حرارت پائين تر از ساختمان آنها خارج مي شود بدون آنكه تخريبي ايجاد كند.