بررسي رابطه شبكه هاي اجتماعي با خودكار آمدي اجتماعي در جوانان

هدف از انجام اين پژوهش بررسي شبكه هاي اجتماعي با خودكارآمدي اجتماعي در جوانان است.روش تحقيق اين پژوهش از نوع همبستگي مي باشد.جامعه آماري اين تحقيق شامل تمامي دانش آموزان شهر شيراز منطقه يك مي باشد، كه از بين آنان تعداد 50 نفر از دانش آموزان كلاس دوم متوسطه دبيرستان دخترانه توحيد با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب گرديد.ابزار اندازه گيري شامل 2 پرسش نامه اثرات مثبت و منفي شبكه هاي اجتماعي و پرسش نامه مقياس خودكارآمدي مي باشد.جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي استفاده شده است.كه در سطح آمار توصيفي از ميانگين، فراواني، انحراف معيار و در سطح آمار استنباطي از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است.نتايج پس از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه مقدار بتاي هر دو مولفه معنادار شده است و اين بدين معني است كه مولفه هاي شبكه هاي اجتماعي قادر به پيش بيني خودكارآمدي اجتماعي مي باشد.