تاثير بازي درماني بر كاهش مشكلات يادگيري در دانش آموزان

اين پژوهش با هدف بررسي تاثير بازي درماني بر كاهش مشكلات يادگيري در دانش آموزان بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون، با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان مقطع ابتدايي ناحيه دو شهر شيراز بود. نمونه آماري 32 نفر از اين دانش آموزان با مشكلات يادگيري بودند كه به صورت دردسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي (16 نفر) و كنترل (16 نفر) گمارده شدند. ابتدا پرسشنامه مشكلات يادگيري توسط والدين (پدر يا مادر) درباره هر دو گروه تكميل گرديد و سپس گروه آزمايشي در 8 جلسه بازي درماني شركت كردند. پس از پايان جلسات مجدد پرسشنامه پژوهش توسط والدين درباره كودكان در هر دو گروه تكميل شد. نتايج تحليل كوواريانس يك‌راهه نشان داد كه بين ميانگين نمرات گروه هاي مورد مقايسه تفاوت معناداري در مشكلات وجود دارد به گونه اي كه ميانگين نمرات مشكلات يادگيري در گروه آزمايشي نسبت به گروه گواه به طور معناداري كاهش يافته است. در ادامه نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و گواه از نظر ابعاد مشكلات يادگيري تفاوت معني‌داري وجود دارد. به گونه اي كه ميانگين ابعاد خواندن، حساب كردن، شناخت اجتماعي، اضطراب اجتماعي و مشكلات فضايي در گروه آزمايش نسبت به گروه گواه به طور معناداري كاهش يافته است