بررسي رابطه ي سبك هاي دلبستگي و راهبردهاي مقابله با استرس

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه دلبستگي و راهبردهاي مقابله با استرس در بين دانش اموزان شهرستان مرودشت بوده است. روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي بوده و جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان دبيرستان(دخترانه و پسرانه)شهر مرودشت كه 970 نفر هستند و در نيمسال اول سال تحصيلي 96-97مشغول به تحصيل بودند. نمونه مورد پژوهش طبق فرمول كوكران276نفر است كه بصورت خوشه‌اي و كاملا تصادفي از جامعه انتخاب شده است،از بين چند دبيرستان دو دبيرستان(يك دبيرستان دخترانه و يك دبيرستان پسرانه) و از هر دبيرستان چند كلاس و از بين كلاس‌ها 276 نفر آزمودني (136دختر و 140پسر) از بين كلاس‌ها به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده است. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه دلبستگي كولينز و ريد (1990) ، پرسشنامه راهبردهاي مقابله اي اندلر و پاركر(CISS) استفاده شده است. براي تحليل آماري داده ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي شامل آزمون(كولموگروف-اسميرنف: نوعي آزمون نيكوئي برازش براي مقايسه يك توزيع نظري با توزيع مشاهده شده است.) براي آزمون نرمال بودن متغير دلبستگي و آزمون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون به روش همزمان استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين دلبستگي و انواع آن با راهبردهاي مقابله با استرس رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. همچنين ميتوان گقت كه سبك هاي دلبستگي ايمن ميتواند سبك مقابله مسأله مدار را به صورت معنادار پيش بيني كنند يعني كساني كه سبك دلبستگي آنها ايمن است، بيشتر از سبك مقابله مسأله مدار استفاده ميكنند و كساني كه سبك مقابله آنها ناايمن دوسوگراست كمتر از سبك مقابله مسأله مدار استفاده ميكنند