اختلال يادگيري و نقش مداخله اي والدين و معلمان

از آنجا كه تمامي افراد يك جامعه و به ويژه دانش آموزان در سنين مختلف و دوره هاي تحصيلي از قدرت يادگيري يكسان برخوردار نيستند ، مربيان و معلمين در زمان تدريس به خوبي دريافته اند كه ميزان يادگيري و بازدهي دانش آموزان برابر نبوده و هر يك به ميزان توانايي خود ، توان حل مسائل ، پاسخگويي سوالات و بيان نظرات را به صورت كتبي و شفاهي دارند، دسته اي از اين دانش آموزان بنا به دلايلي دچار ناتواني در يك حوزه ( نوشتن ، خواندن ، رياضي يا زبان شفاهي ) هستند. اين دانش آموزان با آنكه هيچ گونه مشكل هوشي يا علامت ظاهري ندارند ، به دليل عدم تشخيص و مداخله به موقع ، عدم شناسايي مشكلاتشان و عدم انجام اقدامات درماني و تكميلي و همچنين عدم موفقيت بيشترين فشار را از طرف خانواده ، مدرسه ، اطرافيان و دوستان و همسالان دريافت مي كنند و اختلال يادگيري به طور دائم بر دوش فرد مبتلا سنگيني مي كند. پس از شناسايي و تشخيص مشكل كودك داراي ناتواني يادگيري ، خانواده مهم ترين عامل در پي گيري و موفقيت برنامه هاي درماني كودك و بهره گيري از ظرفيت كامل اوست. والدين ضمن دانش افزايي خود در زمينه مشكل فرزندشان ، ارتباط موثر با مدرسه و مداخله به موقع و مناسب تاثير بسزايي در موفقيت فرزندشان در زندگي آينده خواهند داشت . تلاش هاي خانواده براي فراهم ساختن تجربيات زندگي و بدست آوردن خدمات ضروري ، مي تواند قابليت زيادي را در كودك ايجاد كند. معلمان با استفاده از مداخله هاي تحصيلي و فعاليت هاي غني سازي آموزشي مي توانند در پيشرفت تحصيلي اين گونه دانش آموزان نقش حساس و تعيين كننده اي داشته باشند . در اين مقاله با توجه به اهميت نقش مداخله اي والدين و معلمان كودكان داراي اختلال يادگيري در پيشرفت تحصيلي آنان ، به اين مهم پرداخته شده است و براي هر كدام از آنان نيز يك طرح ارائه شده است .