علل،تشخيص و روش هاي درمان كودكان داراي اختلال نقص توجه-بيش فعالي(ADHD)

يكي از شايع ترين اختلالات يادگيري در دوران كودكي اختلال بيش فعالي-نقص توجه(ADHD) است.كودكان مبتلا به اين اختلال بيش از حد پر جنب و جوش هستند و آرام و قرار ندارند؛همچنين اين كودكان درپايداري توجه و در زمينه تكاليف مدرسه دچار مشكلاتي هستند.نارسايي هايي كه دراثر اين اختلال به وجود مي آيد بر عملكرد كودكان در محيط خانه،مدرسه و اجتماع تاثير مي گذارد.اين اختلال در بين كودكان فراواني بيشتري دارد و براي بسياري از دانش آموزان مشكل هاي قابل توجهي ايجاد مي كند و بر عملكرد شناختي،اجتماعي و خانوادگي آنها تاثير مي گذارد.از اين رو فرايند يادگيري بدون تمركز حواس و توجه لازم نمي تواند انجام پذيرد.بسياري از اين دانش آموزان عليرغم اينكه از ظرفيت هوشي متوسط يا بالا برخوردارند،صرفا به لحاظ اينكه دامنه توجه آنها فوق العاده اندك است،قادر نيستند به گونه اي كه انتظار مي رود توفيقات چنداني در يادگيري مطالب و پيشرفت تحصيلي داشته باشند.از اين رو اين اختلال به طور ويژه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.هدف اين پژوهش بررسي علل،تشخيص و روش هاي درمان كودكان داراي اختلال نقص توجه-بيش فعالي(ADHD) است. اين پژوهش به روش كتابخانه اي و بامرور اسناد و متون موجود در اين زمينه نوشته شده است.يافته ها حاكي ازآن است كه تربيت و تقويت مهارت هاي اجتماعي،تقويت مهارت ها وتوانمندي هاي ادراكي،و استفاده از روش هاي مناسب براي اصلاح رفتار نقص توجه-بيش فعالي،ايجادنگرش مثبت و تقويت انگيزه توجه،كاهش محرك هاي زايد محيطي و عدم كاربرد تنبيه در مورد اين كودكان مي تواند كمك شاياني به آنها كند.در مجموع نتايج پژوهش بيانگر آن است كه آشنايي والدين و معلمان با هريك از موارد: علل،تشخيص و روش هاي درمان در رابطه با اختلال نقص توجه –بيش فعالي و مداخله زودهنگام ومناسب در هركدام از مراحل فوق مي تواند به كودكان داراي اختلال(ADHD)كمك زيادي كند.