تحليل شرايط اقليمي آسايش شهر نورآباد لرستان جهت امكان سنجي توسعه توريسم با تاكيد بر شاخص TCI

امروزه تعيين درجه تاثير اقليم بر روي فيزيولوژي انساني و مشخص نمودن شرايط آسايش حرارتي از اهميت بسيار زيادي در زمينه برنامه ريزي هاي توريسم و اكوتوريسم برخوردار است. احساس آسايش حرارتي در فضاهاي بيروني عامل مهمي است كه به طور قابل توجهي فعاليت هاي انسان را در فضاهاي بيروني تحت تاثير قرار مي دهد. در حقيقت مقدار فعاليت انسان و چگونگي آن به ميزان رضايت يا عدم رضايت وي از وضعيت بيوكليماي موجود در فضاي خارجي دارد بنابراين ايجاد وضعيت مطلوب آسايش براي انسان با استفاده از شرايط طبيعي موجود از نظر طبيعت گردي و اقتصادي اهميت زيادي دارد. در اين پژوهش، آسايش يا عدم آسايش انسان در شهرستان دلفان (شهر نورآباد) بر اساس مدل زيست اقليمي TCI با استفاده از داده هاي آماري 12 ساله (1392-1380) مورد بررسي قرار گرفت و بهترين زمان براي انجام فعاليت هاي محيطي و گردشگري در اين شهر تعيين شد. بررسي ها نشان داد كه ماه هاي آگوست و اكتبر بهترين وضعيت اقليمي (رتبه توصيفي عالي) را از نظر آسايشي دارند. ماه هاي آوريل، مي، ژوئن، جولاي، سپتامبر و نوامبر داراي رتبه ي توصيفي خوب تا ايده آل هستند. طي ماه هاي مارس، دسامبر، ژانويه و فوريه شهر نورآباد با داشتن رتبه توصيفي قابل قبول و ناچيز حاشيه اي از شرايط مناسبي براي آسايش انساني برخوردار نيست.