آسايش در پناه معماري همساز با اقليم بر مبناي شاخص اوانز و ترجونگ (مطالعه موردي: بندر جاسك)

ارزيابي شرايط زيست اقليمي امروزه به عنوان ابزاري كارآمد در دست برنامه ريزان در مناطق مختلف به حساب مي آيد. راحتي و سلامت انسان در محيط طبيعي، رابطه مستقيمي با موقعيت اقليمي از قبيل: دما، رطوبت نسبي، باد و ساعات آفتابي دارد. دما و رطوبت نسبي يك منطقه شاخصي براي بررسي آسايش و راحتي انسان معرفي شده است. در اين پژوهش آسايش يا عدم آسايش انسان بر اساس مدلها و شاخصهاي زيست اقليمي اوانز و ترجونگ با استفاده از اطلاعات آماري ايستگاه سينوپتيك شهرستان جاسك طي سالهاي 1968 تا 2010 ارزيابي و تعيين شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه بندر جاسك در طول سال از نظر بيو كليمايي، از شرايط فوق العاده داغ تا خنك در ماه هاي مختلف برخوردار است. با توجه به بررسي شرايط اقليمي اين منطقه، مي توان در بسياري از برنامه ريزي هاي عمراني و گردشگري مراحل رشد و شكوفايي منطقه را با سرعت بيشتري طي كرد.