تحول در مسئوليت علم آموزي زنان از ديدگاه آيت الله خامنه اي

امروزه تقريبا در تمام جوامع اعم از اسلامي و غير اسلامي، حق آموزش براي زنان پذيرفته شده و به عنوان يكي از اصلي ترين موارد حقوق بشر، مسلم فرض مي شود. اما نسبت به مسئوليت زنان در قبال آموزش، كمتر بحثي مشاهده مي شود. در اسلام به نحو مؤكد توصيه مي شود كه در رابطه با بعضي مسائل مانند تخصص هاي پزشكي خاص زنان، تا مرز ضرورتِ رجوع به مرد، به زنان متخصص مراجعه شود. با اين وجود كمتر فقيهي به مسئوليت علم آموزي زنان، حداقل در اين موارد خاص توجه داشته است. با مراجعه به نظريات، بيانات و ديدگاه هاي آيت الله خامنه اي به عنوان رهبر تنها حكومت اسلامي بر مبناي فقه اماميه، اين نتيجه به دست مي آيد كه ايشان به نحو جدي و مكرر به زنان تذكر داده و تقاضا ميكنند كه خود زنان، وارد عرصه شده و حداقل در راستاي علوم و معارف خاص زنان، خود به اجتهاد بپردازند. از طرف ديگر در مراجعه به عرف متشرعين و رصد تعاملات فقها و مراجع با آموزش زنان به خصوص در سطوح عالي و در علوم حوزوي و ديني، تمايزاتي در ديدگاه و عمل ميان آيت الله خامنه اي و بعضي ديگر از فقها و مراجع معاصر مشاهده مي شود. با توجه به جايگاه و موقعيت فقهي و اجتماعي آيت الله خامنه اي، سفارشات موكد و سنت عملي ايشان، اين نتيجه به دست مي آيد كه ايشان از حق علم آموزي زنان فراتر رفته و به مسئوليت علم آموزي زنان مي انديشند. بررسي هاي بيشتر روشن مي كند كه مسئوليت زنان در فراگيري علم و الزام به حضور در عرصه هاي مهم علمي آنقدر در نظر ايشان مؤكد است كه امكان تحول حكم علم آموزي زنان و استنباط وجوب عيني و كفايي علم آموزي را در بعضي موارد، بوجود مي آورد.