ضرورت ايجاد موزه شيلات و دريانوردي ؛ با رويكرد حراست از ميراث طبيعي و فرهنگي در كرانه جنوبي درياي مازندران

درياي مازندران بزرگ ترين درياچة روي كرة زمين است. سهم كشور ايران از خط ساحلي اين درياچه 724 كيلومتر مي باشد. كرانه هاي جنوبي اين دريا، گونه اي آب و هواي مديترانه اي دارد. اين بخش از سواحل درياي مازندران به دليل خصوصيت ذكر شده در كشورمان شاهد يكي از غني ترين و متنوع ترين ميراث طبيعي و فرهنگي مي باشد. در اين ميان نقش حفاظت از ميراث هاي فرهنگي و طبيعي به دليل جلوگيري از خطر انقراض و نابودي ، از جايگاه ويژه اي برخوردار خواهد بود و پيوند آن ها مطمئاً در مكاني بنام موزه شكل خواهد گرفت. اين موزة پيشنهادي قبل از اينكه يك محيط نمايشي باشد، يك محيط آموزشي است براي درك و لمس مواريث طبيعي و فرهنگي توسط مردم از گروه هاي سني مختلف و اين مجموعه براي رسيدن به اهداف خود از روش هاي علمي كارآمد و به روز دنيا در اين زمينه بهره خواهد جست كه علاوه بر جذب عموم ظرفيت هايي براي گرد هم آمدن پژوهش گران از رشته هاي علمي مختلف را نيز در خود دارد.

The Caspian Sea is the largest lake on Earth by area. Iran’s share of the coastlines of the sea is 724 kilometers. Southern coasts of the sea enjoy a Mediterranean climate type. This coastal region in Iran, due to the above-stated property, is considered as one of the richest and most diverse natural and cultural heritages. In the meantime, owing to the prevention of extinction and destruction danger, the role of natural and cultural heritage preservation is of a particular significance. It is evident, therefore, that the link between the natural and cultural heritages and their preservation would form at a place called “The Museum”. The proposed museum, prior to serving as a place to display, acts as a pedagogical setting for the people of varied age groups to recognize and appreciate the natural and cultural heritage. Applying the most efficient and state-of-the-art scientific approaches, the setting would try to achieve its goals. It, in addition to attracting the public, would be capable to bring the researchers of various scientific areas .together, as well