شناسايي عوامل اثرگذار بر انتقال دانش بين سازماني در استراتژي ادغام

انتقال دانش به عنوان يك فعاليت پيچيده ولي ارزش آفرين، بنياد و پايه بسياري ازاستراتژيهاي مديريت دانش سازمانها است. لذا به همان ميزان كه اين موضوع در موفقيت سازمان براي ايجاد و حفظ مزيت رقابتي در سازمانهاي خصوصي و ارتقاء عملكرد سازمانهاي دولتي مؤثر است به شناخت، حذف و يا محدود كردن موانع آن در جهت ايجاد زمينه مناسبتر براي انتقال و تسهيم دانش اقدام نمود. در اين پژوهش موانع انتقال دانش در ادغام دو سازمانها به عنوان يكي از راهبردهاي انتقال دانش بين سازماني مورد بررسي قرارگرفته است. پس از مطالعه ادبيات موضوع، سي مانع شناسايي شده در سه بعد سازماني، شبكه هاي بين سازماني و دانشي طبقه بندي شد و ميزان تأثير گذاري هر يك از آنها روي متغير انتقال دانش مشخص گرديد كه اولاً تمامي آن موانع در انتقال دانش بين سازمان هاي ادغام شده مؤثر بوده اند و ثانياً موانع مربوط به بعد سازماني با اولويت نبود فرهنگ مناسب سازماني نسبت به موانع مربوط به ابعاد ديگر تأثير بيشتري داشته است. در بعد دانشي نيز مبهم بودن دانش و در بعد شبكه و روابط بين سازماني ضعف ساختار هاي ارتباطي رتيه اول را به عنوان موانع انتقال دانش كسب نموده اند.