تحليل عددي تاثير فواصل تاخير بر كاهش لرزش زمين ناشي از انفجارهاي رو باز

امروزه با توسعه فعاليت هاي عمراني و معدني استفاده از روش انفجار براي خردايش سنگ به عنوان يك روش كم هزينه كاربرد زيادي پيدا كرده است. همچنين استفاده از مواد منفجره در نزديكي سازه هاي حساس به دليل اثرات نامطلوب از قبيل لرزش زمين، لرزش هوا و پرتاب سنگ پيرامون منطقه نيازمند به طراحي دقيق و كنترل شده انفجار است. در اين مقاله ابتدا به منظور اعتبار سنجي مدل عددي، يك چال انفجاري با وزن خرج kg 3 مدلسازي شد. لرزش حاصل از تحليل عددي تك چال با مدل تجربي پيشبيني حداكثر سرعت لرزش ذرات مقايسه شد. سپس از همين مدل براي شبيه سازي اثر زمان تأخير بين چالهاي واقع در يك الگوي انفجار، با مدلسازي يك الگوي انفجار با 4 چال استفاده شد. با بررسي لرزش زمين در فاصله m 20 از الگوي انفجار، نتايج حاكي از آن است كه با افزايش فاصله زماني تأخير انفجار در چالها، لرزش زمين به دليل كاهش همافزايي بين امواج منتشرشده از انفجار كاهش مييابد. به صورت تقريبي ميتوان گفت كه فواصل تأخير انفجار بيش از ms 20 تأثير چنداني روي لرزش زمين نخواهند داشت