بررسي و مطالعه ژئو پليمر ها به عنوان ماده تثبيت كننده خاك

در بسياري از ساخت و سازه اي مهندسي عمران، خاك هاي سست و نرم به دليل عدم توانايي تحمل بارگذاري هاي سنگين به عنوان يكي از مشكلات مهندسي ژئوتكنيك به شمار رفته و اغلب به منظور اصلاح خواس آن ها از مواد تثبيت كننده شيميايي همچون سيمان پرتلند و آهك استفاده مي شود. فرآيند توليد تثبيت كننده هاي متداول عموماً نيازمند مصرف انرژي بالا و در مقابل توليد حجم انبوه گازهاي گلخانه اي co2 مي باشد. از اين رو توليد و گسترش مصالح جديد، پايدار و دوستدار محيط زيست به عنوان جايگزين تثبيت كننده هاي موجود لازم و ضروري به نظر مي رسد. در اين راستا يك نه سيمان به ايده پرتلند بر پايه شيمي آلومينا سيليكات فعال شده با قليا ( ژئوپليمرها ) از پس مانده هاي صنعتي به علت دارا بودن ويژگي هاي خاص همچون مقاومت بالا، هزينه توليد كم، مصرف انرژي پايين و كاهش توليد گاز CO2 در طي سنتز مي تواند به عنوان جايگزيني مناسب براي تثبيت كننده هاي متداول در مهندسي ژئوتكنيك گردد. بدين منظور در اين مقاله به بررسي فرايند توليد و مكانيسم تشكيل ژئوپليمري ها و همچنين مقايسه پارامترهاي كيفي آن ها همچون مقاومت و دوام نسبت به سيمان پرتلند بر تثبيت خاك هاي ضعيف پرداخته شده است.