ارزيابي آزمايشگاهي رفتار پس تناوبي تيرهاي حاوي بتن خود تراكم اليافي

تمامي المانهاي سازهاي داراي مقاومت و ظرفيت شكل پذيري محدود مي باشند و ايمني در برابر فروريختگي بستگي به توانايي در اريابي اين ظرفيت ها دارد. مقاومت و ظرفيت شكل پذيري بستگي به خرابي تجمعي دارد كه نشان مي دهد كه هر جزء يك حافظه پايدار از رويدادهاي مخرب گذشته دارا بوده و زماني كه باري بر اعضاي سازهاي وارد مي شود، تمامي چرخه هاي بارگذاري كه در گذشته در زوال حالت سلامت آن جزء شركت داشته اند، به يادخواهد آورد. محاسبه اثرات تخريبي تجمعي بواسطه بارگذاري سيكلي بسيار مهم مي باشد. با نبود خرابي تجمعي، نيازي به بارگذاري سيكلي نخواهد بود. بواسطه همين خرابي تجمعي، المان سازه اي پس از تحمل چرخه هاي بارگذاري سيكلي دچار تغييراتي در خصوصيات رفتاري خود خواهد شد و پس از تحمل يك تاريخچه بارگذاري، در صورتي كه در معرض بارگذاري ثانويه قرار گيرد، با شرايط مقاومتي و شكلپذيري جديد رفتار كرده و دچار افت در پارامترهاي موردنظر خواهد شد. در اين تحقيق به بررسي اين موضوع و تغييرات حاصله پرداخته شده است و بدين منظور از نمونه هاي بتني شامل 4 طرح اختلاط از بتن خودتراكم حاوي الياف فلزي ( 0.1 ، 0.2 و 0.3 درصد حجمي) و بتن فاقد الياف به عنوان بتن مرجع استفاده شدهاست. در ابتدا از هر طرح اختلاط يك نمونه به عنوان نمونه سالم و بدون تجربه تاريخچه بار به صورت يك طرفه جهت تعيين پارامترهاي مختلف تا نقطه شكست بارگذاري شده و نمونه هاي ديگر تحت الگوهاي بارگذاري سيكلي قرار گرفته و پس ايجاد خرابي تجمي، يك بارگذاري يكطرفه تا لحظه شكست بر نمونه ها اعمال، پارامترهاي مشابه استخراج و با نمونه هاي سالم مقايسه شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه در حالت بارگذاري در محدوده خطي افت سختي و مقاومت به مقدار اندك حاصل شده اما با ورود عضو به ناحيه غير خطي در بارگذاري سيكلي، افت چشمگير در سختي و مقاومت عضو مشاهده خواهد شد.