نگاهي به نقش تعاوني هاي آب بران در بهبود مديريت مشاركتي منابع آب

ايران با 247 ميلي متر متوسط بارندگي ساليانه، جزو كشورهاي كم آب جهان محسوب مي شود. چون آب عامل اصلي در توسعه كشاورزي است، لذا ازجمله چالش هاي فراروي كشور در بخش كشاورزي، كمبود آب و عدم مديريت صحيح و استفاده بهينه از آن مي باشد، همچنين رشد روز افزون جمعيت و متناسب با آن افزايش نياز جامعه به غذا، استفاده پايدار از منابع آب و خاك را براي توليدات كشاورزي ضروري مي سازد. بخش كشاورزي با سهم 92 درصدي، بزرگ ترين مصرف كننده آب در كشور است. مديريت كاراي منابع آب نيازمند ساز و كارهايي است كه مداخله گري نظام مند تمامي كنشگران را ميسر سازد. تعاوني آب بران، نهادي است كه در بستر مديريت مشاركتي آبياري، بهره گيري هرچه مؤثرتر از سرمايه هاي انساني، طبيعي و فيزيكي را در چارچوب توسعه پايدار فراهم مي آورد. تعاوني آب بران افزايش عملكرد محصول و راندمان آبياري، بهبود نگهداري از شبكه هاي آب روستايي، توانمندسازي و ارتقاء مشاركت عمومي و افزايش رضايت كشاورزان، از ثمرات مديريت مشاركتي آبياري به شيوه مذكور مي باشد. سعي و كوشش اين تحقيق كه به وسيله جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي و اينترنتي به رشته نگارش درآمده است به نقش اين تعاوني ها در مديريت مشاركتي منابع آب ﻣﯽ ﭘﺮدازد.