بررسي تغييرات اكسيژن محلول و عوامل موثر بر آن (مطالعه موردي: حوضه- ي كارون)

آب هاي سطحي جاري و رودخانه ها از مهمترين منابع آب موجود در سطح زمين مي باشند كه با گسترش فعاليتهاي كشاورزي، صنعتي و شهري در معرض آلودگي قرار گرفته اند. با توجه به اين مسائل بررسي كيفي منابع آب سطحي اهميت ويژه اي پيدا كرده است. از جمله شاخص هاي كيفي بسيار مهم در مديريت منابع آب مقدار اكسيژن محلول در آب مي باشد. بررسي عوامل موثر بر مقدار اكسيژن محلول و تغييرات اكسيژن محلول تحت عوامل موثر بر آن كمك شاياني به ارزيابي كيفي منابع آب مي كند. در اين پژوهش با استفاده از داده هاي اكسيژن محلول ، اكسيژن مورد نياز بيوشيميايي، دماي آب، هدايت الكتريكي آب سه ايستگاه هيدرومتري و هواشناسي حوضه ي كارون واقع در استان خوزستان به نامه اي بندقير برروي رودخانه گرگر و بندقير بر روي رودخانه شطيط و همچنين ملاثاني-رامين بر روي رودخانه كارون در سالهاي آبي 81-80 لغايت سه ماهه ي اول سال آبي 85-84 به برازش نمودارها و تحليل آنها پرداخته شد. نتايج نشان مي دهيد با افزايش دما مقدار اكسيژن محلول در آب كاهش مي يابد. همچنين با افزايش هدايت الكتريكي كه در نتيجه ي افزايش شوري مي باشد مقدار اكسيژن محلول در آب كاهش مي يابد. تغييرات اكسيژن محلول و اكسيژن خواهي بيوشيميايي نيز عكس يكديگر است.