تحليل كانال آبرساني محمديه و جايگاه آن در فعاليت هاي كشاورزي در دشت رباط كريم

كشاورزي از مهمترين فعاليتهاي اقتصادي در دنياست كه بيش از هر چيز به شرايط جوي وابسته است و با توجه به تقاضاي رو به رشد جمعيت، مسئله تأمين غذا و نياز به افزايش توليد، بيش از پيش ضرورت پيدا نموده است. در اين ميان آب به عنوان عاملي مهم و اثر گذار تلقي مي گردد. يكي از شيوه هاي تأمين آب در بخش كشاورزي انتقال آب مي باشد كه اين انتقال معمولا با استفاده از انواع مختلفي از كانال ها صورت مي گيرد. براي انجام اين تحقيق علاوه بر بهره مندي و مرور بر مطالعات كتابخانه اي و اسنادي، از روش هاي مشاهده مستقيم و مشاركتي، و مصاحبه هاي نيمه ساختارمند از بهره برداران به عنوان جامعه هدف و كارشناسان جهاد كشاورزي و همچنين كارشناسان شركت تعاوني، ميراب ها به عنوان رابط اصلي بين شركت تعاوني و بهره برداران و ساير افراد محلي استفاده شده است. داده ها به صورت كيفي از تعداد 34 بهره بردار، 3 ميراب و تعداد 5 كارشناس و مسئول كه به صورت كامل تصادفي و از روستاهاي مختلف انتخاب شده بود، جمع آوري گرديد. نتايج نشان مي دهد كه وجود كانال آب رساني در دشت رباط كريم به عنوان مهمترين منبع تامين آب بخش كشاورزي محسوب مي شود و بهره برداري از آن موجب رونق و توسعه بخش كشاورزي شده است. احياي اراضي و باغات، رونق كشاورزي، تنوع كشت، توسعه بخش كشاورزي، ايجاد اشتغال و افزايش درآمد را در پي داشته است. اما علاوه بر موارد فوق مشكلاتي نيز مانند برداشت هاي غيرمجاز، تغيير كاربري و ساخت و سازهاي غيرمجاز، مشكلات بهداشتي، زيست محيطي و سازماني، تخليه پسماندهاي كارخانه جات، را نيز در پي داشته است.