طراحي يك سيستم هشدار دهنده فازي براساس روابط توپولوژيكي فازي جهت استفاده در مانيتورينگ آلودگي هوا

بسياري از پديده هاي طبيعي كه در جهان واقعي وجود دارد داراي مرزهاي نامشخص و غير دقيق مي باشند. اگر چه مدل هاي داده اي مكاني و روابط مكاني براي مدل كردن دانش مكاني از جهان واقعي استفاده مي شود. اين دانش اغلب غير دقيق است. عدم قطعيت هاي مكاني مي تواند از منابع مختلفي همچون، تغيير پذيري هاي طبيعي، محدوديت دانش انسان، و محدوديت مفاهيم ناشي شود. در اين تحقيق بعد از مطالعه اوليه در مورد عوارض مكاني فازي و چگونگي تعريف اين پديده ها به بررسي مدل سازي روابط توپولوژيك ميان نواحي فازي پرداخته مي شود. در ادامه روشي جديد براي مدل كردن اين روابط و استخراج ترمهاي بياني براي نواحي فازي ارائه مي شود. در اين روش از محاسبه ميزان شباهت ميان ماتريس هاي 9- اشتراكي فازي، كه تعميمي از ماتريس 4- اشتراكي كريسپ است، و ماتريس 9- اشتراكي كريسپ براي استخراج متغيرهاي بياني استفاده مي گردد. اين متغيرها در بردارنده نوع روابط تولوژيك و كميت سنج هايي هستند كه قدرت روابط را نشان مي دهند. آلودگي هوا يكي از مشكلات جدي در مناطق پر جمعيت و نواحي صنعتي است. رشد اقتصادي و صنعتي سازي شهرها همراه با انتشار سريع منابع آلاينده هوا از عوامل اصلي آلودگي هاي هوا مي باشند. بنابراين توسعه روش مناسبي كه بتواند اين پديده ها را مانيتور و ايجاد يك سيستم هشدار دهنده اي كه ميزان آلودگي را به كاربر اعلام كند امري واجب و ضروري است. پديده آلودگي هوا و نواحي تمركز جمعيتي پديده هاي فازي هستند كه از طريق داده هاي سنجش از دور استخراج شده اند. در اين مطالعه نشان مي دهيم كه چگونه پديده آلودگي هوا مي تواند به متغيرهاي تصميم ساز وابسته باشد و مي توان در پروسه تصميم گيري از آن استفاده نمود. همچنين يك سيستم استنتاج گر فازي بر اساس نوع روابط استخراج شده طراحي شده است كه ميزان پيغام هشدار را براي پديده آلودگي هوا بر اساس ميزان فركانس فازي به كاربر اعلام مي كند.