مدل سازي در محيط GIS براي كاهش خسارت هاي بحران زلزله در ايران

زلزله يكي از بلاياي طبيعي اجتناب ناپذير است كه در صورت وقوع، خسارات و مشكلات بيشماري براي اقتصاد، محيط زيست و زندگي انسانها ايجاد مي كند. لذا مديريت بحران زلزله امري ضروري به نظر مي رسد. از آنجا كه اكثر داده هاي مرتبط با زلزله و اثرات آن مكاني مي باشد علم سيستم اطلاعات مكان مرجع (GIS ) مي تواند به شكل سيستمي موثر و كارا در مديريت بحران استفاده شود. در كشورهايي مثل ايران تجربه نشان داده است كه پيشگيري از وقوع بحران بهتر از روبرو شدن با آن مي باشد لذا فازهاي قبل از وقوع بحران در سيكل مديريت بحران داراي اهميت خاصي مي شود. فاز دوم سيكل مديريت بحران كاهش اثرات بحران نام دارد و هدف آن برنامه ريزي و وضع قوانيني براي ساختن يك شهر مقاوم در برابر زلزله است. در اين تحقيق سعي شده است با استفاده از قدرت بالاي مدل سازي در محيط GIS مجموعه اي از مدلهايي طراحي و ساخته شود كه قوانين منطقه بندي زلزله را در برنامه ريزي شهري وارد كند. در مدل اول طراحي شده، سازگاري هر كاربري را با توجه به خطر زلزله با زميني كه در آن قرار گرفته است مي توان تعيين كرد. در مدل حوزه بندي خطر انسداد، كه بر اساس عرض معابر و ارتفاع و مصالح استفاده شده در سازه هاي اطراف معابر تهيه شده است مي توان خطر انسداد را در معابر در موقع بروز زلزله تعيين كرد. لذا در اين مقاله ابتدا نگاهي به ساختار مساله خواهيم داشت و در قسمت بعدي به معرفي مدلهاي ساخته شده خواهيم پرداخت و در انتها نتايج پياده سازي اين مدلها را در منطقه مورد مطالعه ( ناحيه فرحزاد – شهر تهران ) را ارائه خواهيم كرد.