شبيه سازي و مدلسازي اثر تراز و قدرت تفكيك تصاوير دوربين هاي سمت الرأسي بر روي دقت تعيين موقعيت نجومي

امروزه استفاده از دوربين هاي ديجيتالي سمت الرأسي به منظور تعيين موقعيت نجومي و همچنين تعيين ژئوئيد محلي توسعه يافته است كه علت آن را مي توان ساده، سريع و دقيق بودن اين روش دانست. حساسيت تراز دستگاه و قدرت تفكيك تصاوير، بيشترين تأثير را در دقت نتايج بدست دارد. در اين مقاله سعي شده است تا به كمك شبيه سازي سمت الرأس محل و تهيه تصوير با قدرت تفكيك بالا، ضمن جابجايي عمدي تصوير در دو جهت شمال و شرق، اثر تراز دستگاه را در تعيين موقعيت نجومي بررسي گردد. در نهايت خطاهاي بدست آمده در روابط خطي ساده به صورت زير مدلسازي شده است: (فرمول در متن اصلي موجود مي باشد) در اين مدلها ميزان انحراف تراز متناسب با حساسيت تراز، مستقيماً در طول و عرض نجومي تأثير مي گذارد.بطوريكه انحراف تراز در جهت شمال، بر روي عرض نجومي و انحراف در جهت شرق، بر روي طول نجومي تأثير دارد. در قسمت بعدي با تهيه تصاوير با قدرت تفكيك مختلف، اثر ابعاد پيكسل در تعيين مختصات نجومي را بررسي كرده و به صورت زير مدلسازي كرده ايم:(فرمول در متن اصلي موجود مي باشد) در مدل اخير كه با كمك پارامتر جديد SPP (دقت بر حسب ثانيه در پيكسل) نوشته شده است، افزايش قدرت تفكيك منجر به افزايش دقت در تعيين موقعيت نجومي خواهد، شد. بطوريكه براي رسيدن به دقت يك ثانيه در موقعيت نجومي، بايد قدرت تفكيك عكس معادل 0/5 ثانيه در هر پيكسل باشد.