شش روش پيشنهادي براي توسعه آموزشِ علوم پايه

علوم پايه، به مجموعه ي علومي اطلاق مي شود كه، به بررسي بنيادين پديده ها يا بررسي ماهيت، قوانين و روابط حاكم بين آنها مي پردازد. از اين رو شناخت و يادگيري اين حوزه ها از علوم در ديدگاه ما را نسبت به جهان پيرامونمان مؤثر است. ضرورت پرداخت به علوم پايه، به اين دليل است كه؛ زيربناي اصلي ساير دانشها محسوب مي شود و دانش آموزان در صورت درك اين علوم مي توانند به خوبي در ساير علوم نيز پيشرفت داشته باشند همين روند در توسعه هر كشور نيز ادامه دارد. در اين مقاله ابتدا تعريفي از علوم پايه ارائه مي شود سپس به بيان چالش هاي موجود در آموزش علوم پايه در ايران پرداخته مي شود و پس از آن راهبردهايي براي برطرف ساختن اين چالشها با كمك پژوهش هاي انجام شده پرداخته مي شود. پس از آن به طور خاص به روشهاي جديد در آموزش علوم پايه پرداخته و بدليل ضرورت تغيير و اصلاح آموزش علوم پايه، براي يادگيري بهتر و مؤثرتر دانش آموزان در مدارس و دانشجويان در دانشگاههاي كشور عزيزمان، بنابراين در اين مقاله به تشريح شش روش آموزشي در علوم پايه پرداخته است. اين روشها شامل: شعر محور، كلاس درس مبتني بر پرسش و پاسخهاي هدايت شده طي روندي جهت دار، آموزش برپايه واقعيت ، كلاس درس تلنگر و آموزش مبتني بر فناوريهاي نوين مي باشد. در شرح هر كدام از اين روشها مزايا و معايب پيش روي معلمان و دانش آموزان نيز بيان شده است.