بررسي تاثير پرخاشگري و خودپنداره بر روي پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مدارس در مقطع دبيرستان

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير پرخاشگري و خودپنداره بر روي پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مدارس در مقطع ابتدايي در شهرستان لردگان بود. روش انجام اين پژوهش روش همبستگي توصيفي است. جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي دانش آموزان پسر دبيرستان در شهرستان لردگان است. نمونه انتخاب براي اين پژوهش تعداد 50 نفر از دانش آموزان پسر مقطع دبيرستان است كه به روش تصادفي ساده انتخاب شده اند. به منظور جمع آوري اطلاعات و داده هاي پژوهش دو پرسشنامه پرخاشگري و خودپنداري در بين 50 نفر از دانش آموزان دبيرستان توزيع شدپرسشنامه هاي منبع كنترل راتر و پرخاشگري بطور همزمان در اختيار آزمودنيها قرار گرفت. در رابطه با پرسشنامه منبع كنترل از آزمودني خواسته شد، بين هر جفت سيوال يك ماده يكي را انتخاب كند و علامت بزند. واضح است اين انتخاب بر اساس اعتماد عميق و روشن آزمودني خواهد بود. در رابطه با پرسشنامه پرخاشگري از آزمودني ها خواسته شده كه يكي از چهار گزينه را كه به بهترين وجه ممكن با ويژگيهاي شخصيتي شان انطباق دارد با درج علامت در ستون مربوطه انتخاب كنند. با استفاده از نرم افزار SPSS در دو سطح توصيفي و استنباطي به تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده پرداخته شده است. يافته هاي پژوهش نشان دادند كه مقدار ضريب همبستگي بين پرخاشگري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان -406.0 بدست آمد (406.0 -ȡ)كه اين مقدار با درجه آزادي 49 در سطح (0/003