رابطه چگالي و درصد رطوبت و خرده آسفالت در طرح اختلاط مصالح بازيافتي آسفالت و سيمان مطالعه موردي محور اردكان نايين

شبكه راه هاي هر كشور نقش اساسي در روند رشد اقتصادي و تعيين شاخص هاي توسعه يافتگي مناطق دارد. هزينه سنگين احداث راه هاي جديد، خسارت هاي ناشي از خرابي راه هاي موجود و نقايص متعدد روش هاي متداول بهسازي، متخصصين روسازي راه بر آن داشت كه در جهت اصلاح روش هاي سنتي بهسازي و ارائه روش هاي نوين توأم با نوگرايي و ايجاد مشخصات مطلوب تر از نظر زمان، هزينه، دوام، كيفيت و پارامترهاي جانبي آن در تكاپو باشند. در ايران نيز به دليل اهميت شبكه حمل و نقل جاده اي و نياز به توسعه و رشد اين صنعت، ساليانه منابع زيادي در جهت نگهداري، بهسازي و توسعه شبكه راه هاي موجود مصرف مي شود. در اين راستا يكي از موارد با اهميت در امر نگهداري و بهسازي اين راه ها، ايجاد روش هاي نوين و كم هزينه و استفاده مجدد از مصالح موجود در سطح راه هاي موجود مي باشد. يكي از روش هاي نوين در اجراي رو سازي هاي راه ها تقويت لايه هاي مختلف روسازي راه مي باشد و يكي از روش هاي تقويت لايه هاي روسازي استفاده از مصالح بازيافت آسفالت و محدود كردن آن با سيمان و اجراي آن در لايه اساس روسازي راه آن است. در طراحي مخلوط لازم جهت استفاده در لايه اساس آيتم هاي مختلفي اهميت دارند مانند در صد مصالح خود آسفالريت، در صد سيمان، در صد آب و آزمايش هاي كنترل بي مانند مقاومت فشاري و كششي، كه تعيين در صد رطوبت بهينه مخلوط در آزمايش تراكم با آيتم هاي در صد خرد آسفالت و چگالي خشك مصالح مرتبط مي باشد. اين مقاله به ارتباط بين موارد ذكر شده در تحقيق انجام شده در محور اردكان نايين و علل آن مي پردازد بررسي نشان داد كه با افزايش خرده آسفالت، حداكثر چگالي خشك انواع مصالح هاي مختلف روند نزولي دارد و همچنين نتايج نشان داد با افزايش ميزان خورده آسفالت، در صد رطوبت بهينه مخلوط در حدود 20% افزايش مي يابد .