ارزيابي كاربري اراضي شهر شيراز با استفاده از فرايند سلسله مراتبي AHP نمونه موردي منطقه يك شهرداري شيراز

هر نوع برنامه ريزي كاربري زمين شهري به مثابه الگوي آتي بهره برداري از زمين در يك شهر است. در فرايند برنامه ريزي شهري مطالعات كاربري زمين از جايگاه ويژه اي برخوردارند، در حاليكه سابقه مطالعات كاربري زمين در ايران بسيار كم است و طرح هاي شهري به تبع الگوهاي مرجع معمولا به تهيه "نقشه كاربري زمين" و "جدول سرانه هاي كاربري" و "ضوابط منطقه بندي"محدود شده است و در نتيجه كمتر به ابعاد اقتصادي محيطي، حقوقي و اجتماعي استفاده از زمين و فضا توجه ميشود. با توجه به اينكه كاربري زمين در شهرها از جايگاه ويژهاي برخوردار است، بدون برنامه ريزي مشكلاتي در بافت كالبدي ايجاد شده و آشفتگي و نابساماني در ويژگيهاي آن ظاهر ميشود. اين پژوهش به منظور بررسي و ارزيابي كاربري هاي منطقه يك شهرداري شيراز با استفاده از روش فرايند تحيل سلسله مراتبي صورت گرفته است. بررسي و تحليل كاربري موجود اراضي ما را به شناسايي جايگاه و نقش منطقه در سطح شهر رهنمون ميدارد. در فرايند تحليل سلسله مراتبي 5 كاربري مهم در منطقه يك انتخاب شده و بصورت زوج از طريق پرسشنامه مورد مقايسه قرار گرفته اند. پس از پركردن پرسشنامه ها توسط متخصصين و عموم افراد، وزن دهي و محاسبهي ميانگين هندسي؛ داده ها را نرماليزه كرده و كاربري هاي مورد بررسي را با توجه به الگوي بدست آمده اولويت بندي كرده. بر اساس داده هاي حاصل از نرماليزه كردن اولويت ها به قرار زير است: 1.كاربري مسكوني 0.474 2.كاربري تجاري 0.275 3.كاربري آموزشي 0.149 0.كاربري درماني 0.068 5.كاربري اداري 0.032 در انتها با توجه به اولويت بندي هاي بدست آمده براي دستيابي به محيطي مطلوب ملزم به ايجاد هماهنگي بين عملكردها هستيم. با ايجاد هماهنگي بين عملكردها بهبود يكي از اولويت ها بهبود ديگري را حاصل مي نمايد و منجر به رعايت سلسله مراتب ها و رضايت ساكنان منطقه مي شود.