بازشناسي بافت هاي فرسوده شهرها و ضرورت بازسازي و ساماندهي اين مناطق

مشكلات بافت هاي فرسوده درشهرهاي بزرگ همواره يكي ازدغدغه هاي مردم ومديران شهري بوده است، زيرا سكونت وكار دراين نوع بافت هاي شهري هرگز بازدهي مطلوب را ندارند زيرااستاندارهاي مسكن زندگي درآنها بدليل فرسودگي شديد يا نسبي بسيار پايين تر از قسمت هاي ديگر شهر مي باشد. بافت فرسوده شهري به بافتي اطلاق ميشود كه از ابعاد كيفي وكمي وهمچنين ازلحاظ تجهيزات و تأسيسات شهري در سطح پايين قرار گرفته باشد مشكلات اصلي اينگونه بافت ها بهنگام مخاطرات طبيعي بروز مي كند كه بايد توجه مسئولين بيشتر متوجه اينگونه بافت ها باشد عنوان بافت فرسوده شهري به با فتي اطلاق ميشود كه از ابعاد كيفي وكمي مسكن و تاسيسات وتجهيزات وابسته به آن درسطح بسيار پاييني از برخورداري است.اين بافت بعنوان بافتي ناكارآمد معرفي ميشود و از اينرو مساله بهبود بخشيدن به آن روي مينمايد. اين مقاله تلاش ميكند تا با روش تحقيق كاربردي كه از روش تحليلي و توصيفي استفاده شده است و استناد به پژوهش هاي پيشين خود به تحليل در جهت بهسازي اين مناطق بپردازد تا به اهداف مورد نظرشامل تأمين امكانات معيشتي مناسب براي شهروندان در راستاي اهداف عدالت اجتماعي؛انتظام بخشي به مجموعه كاربري ها و پاكسازي بافت از كاربري هاي مزاحم؛تشويق به سرمايه گذاري به منظور بازسازي بافتهاي فرسوده در جهت مقاوم سازي آنها دسترسي پيدا كند.