بررسي تطبيقي حريم در خانه هاي سنتي و معاصر خانه قزويني ها ، مجتمع مسكوني پرديس اصفهان

در طراحي فضاهاي مسكوني، پيش بيني حريم از مهم ترين ابعاد طراحي بوده و نميتوان براي مكان يابي اتاق ها و فضاهاي مختلف فقط به استفاده مناسب از نور آفتاب در زمستان و مقابله با آن در روزهاي گرم تابستان توجه كرد و به مسأله حريم بي توجه بود. پژوهش حاضر پس از تبيين مسأله حريم، به بررسي تطبيقي عناصر ايجاد كننده آن، در دو نمونه خانه قزويني ها به عنوان خانه سنتي و مجتمع مسكوني پرديس به عنوان خانه معاصر در شهر اصفهان پرداخته است. در اين تحقيق توصيفي براي جمع آوري اطلاعات از روش مطالعات كتابخانه اي و روش ميداني استفاده شده است. فرضيه تحقيق بر اين استوار است كه خانه معاصر در مقايسه با خانه سنتي در ايجاد حريم ضعيفتر عمل ميكند. يافته هاي تحقيق نشان ميدهد كه عناصر ايجاد كننده حريم در خانه قزويني ها موفق تر بوده و به مقوله حريم توجه بيشتري شده است. وجود مفصل هاي اتصال دهنده فضاهاي باز و بسته و استفاده از هر سه فضاي باز، بسته و پوشيده باعث برتري امتياز كلي نمونه سنتي(خانه قزويني- ها) به نمونه معاصر (مجتمع مسكوني پرديس) گرديده است. شايان ذكر است كه مجتمع پرديس سطح مناسبي از حريم را ارائه داده است. در اين زمينه در ساختمانهاي امروزي بايد براي تأمين نيازهاي روانشناختي و جوابگويي به خلوت انسانها به مسأله حريم توجه بيشتري نمود و از عناصر ايجاد كننده آن به شيوه هاي جديد استفاده كرد.