بررسي تغييرات فشار آب حفره اي در بدنه و پي سد خاكي تحت اثر زلزله هاي حوزه نزديك

زلزله، گسلش برشي است كه در نقطه اي خاص روي گسل آغاز شده و با سرعتي تقريبا برابر با سرعت موج برشي گسترش مي يابد. انتشار گسيختگي گسل به سمت ساختگاه در سرعتي نزديك به سرعت موج برشي باعث ميشود كه اكثر انرژي لرزه اي كه توسط گسيختگي ايجاد مي شود بر يك تك پالس بلند از حركت كه در ابتداي ثبت زلزله رخ مي دهد وارد شود. اين گونه زلزله ها به عنوان زلزله هاي ميدان نزديك شناخته ميشوند. روانگرايي يا روانگونگي يكي از عوارض زلزله است كه در سدهاي خاكي، با افزايش فشار آب حفرهاي بروز مي نمايد. در اين مقاله با مدل سازي دو بعدي يك سد خاكي مستقر بر بستر شني ماسه دار، به كمك نرم افزار GeoStudio QUAKE / W - 2007 و با بهره گيري از روش اجزاي محدود و اعمال امواج مهاجم قائم SV و P، تغييرات فشار آب حفره اي در بدنه و پي سد خاكي، تحت اثر زلزله هاي حوزه نزديك مورد بررسي قرار گرفت. در نتيجه ملاحضه گرديد كه كمترين مقدار فشار آب حفره اي در ابتداي بستر سد در ناحيه بالادست و بيشترين مقدار آن در انتهاي بستر سد و در ناحيه پايين دست آن بروز مي نمايد. لذا هرچه در طول سد در مرز بين بدنه و پي اين سد خاكي پيش رويم فشار آب حفره اي افزايش مي يابد.