بررسي تغييرات نفودپذيري خاك رس در برابر عبور فرآورده هاي نفتي و حلال هاي آلي

خاك هاي رسي بعنوان متداول ترين مصالح براي آب بندي مطرح هستند و در كنترل آلودگي ناشي از مراكز دفن بهداشتي زباله در دراز مدت نقش اساسي را به عهده دارند. تحقيقات پيشين نشان مي دهد كه سيالات آلي با كاهش ثابت ديالكتريك، لايه دوگانه را فشرده مي كنند. لايه دوگانه فشرده تر، نفوذپذيري بيشتر و خاصيت خميري كمتري را ايجاد ميكند. هدف از مقاله حاضر، بررسي و مقايسه تغييرات نفوذپذيري خاك رس در برابر عبور نفت سفيد و گازوئيل به عنوان يك محلول غيرقطبي و حل نشدني در آب و اتانول به عنوان يك محلول قطبي با ضريب دي الكتريك پائين و حل شدني در آب ميباشد. اثر ميزان رطوبت خاك در تلاش تراكمي ثابت، از ديگر موارد مورد بررسي در اين پژوهش است. به منظور انجام اين پژوهش، ابتدا خاك موردنظر تهيه شده و مشخصات فيزيكي آن تعيين شد. سپس آزمايش نفوذپذيري به روش بارآبي ثابت اصلاح شده بر روي نمونه ها انجام شده است. از جمله پارامترهاي تاثيرگذار در نقوذپذيري، ميزان تراكم يا به عبارت ديگر تخلخل خاك است كه در اين مقاله مورد ارزيابي قرارگرفته است. همچنين نتايج حاصل با مدل تئوريك لايه دو گانه گوي_چپمن مقايسه شده و تأثير پارامترهاي مختلف شامل ثابت ديالكتريك، لزجت سينماتيكي، اندازه مولكولي وچگونگي تأثير آنها بر نفوذپذيري خاك رس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهند كه كاهش ثابت ديالكتريك سيال آلي منجر به فشرده شدن و كاهش ضخامت لايه دوگانه و در نتيجه آن، افزايش فضاي خالي براي عبور سيال آلي شده و نفوذپذيري خاك رس را افزايش مي دهد. به طوري كه با كاهش ثابت ديالكتريك از 80.1 به 1.8 نفوذپذيري تا 1800 برابر افزايش يافته است 11 برابر افزايش يافته است.