بررسي نظريات سرمايه اجتماعي در توسعه پايدار اجتماعي

كاهش نابرابري در بهره مندي از منابع و امكانات جامعه، يكي از معيار هاي اساسي توسعه پايدار به شمار ميرود . اين نابرابري باعث ايجاد اسكان غير رسمي نوعي از سكونت در شهر ها شده است . مشكلات فراوان اين سكونت گاه ها براي توسعه پايدار شهري مديران شهري را به فكر تغييراتي در اين سكونت گاه ها انداخته است . سرمايه اجتماعي كه به عنوان دارايي كه ميان اجتماعات اين سكونت گاه ها جاري است ، راه حل مناسب براي كاهش هزينه هاي عمومي و سازماندهي اين محلات به شمار مي آيد. در اين راستا بررسي نظريات سرمايه اجتماعي گامي موثر در مورد تحقق آرمانهاي توسعه پايدار اجتماعي است . از اين رو در تحقيق پيش رو كه از نوع تحقيقات توصيفي – تحليلي است انجام شده است و نظريات موثر در 2 قرن گذشته در تاثير سرمايه اجتماعي بر توسعه پايدار اجتماعي بررسي شده است . نتايج تحقيق حاكي از آن است سرمايه اجتماعي و توسعه پايدار اجتماعي يك رابطه دوطرفه و مثبتي با يكديگر دارند