طراحي باغ هاي شفا بخش و تاثير آن در محيط هاي درماني

امروزه با در نظر داشتن مفاهيم روانشناسي محيطي، ضرورت توجه به اين مقوله در طراحي فضاهاي داخلي درماني در جهت دستيابي به يك فضاي مطلوب براي بيماران را بسيار مهم مي باشد. فضاهاي شفا بخش باعث كاهش تنش و بازگشت سلامتي جسم و روح انسان مي شود. اين فضا ها به دليل نزديك شدن به طبيعت باعث مي شود كه باعث تعادل و بازآفريني روان انسان مي شود. هدف اين تحقيق شناسايي باغ هاي شفا بخش و تاثير آن در روان انسان در دوره درماني است. چرا كه اين باغ ها با نزديك كردن انسان به طبيعت زمينه رها شدن فشار هاي درماني براي انسان مي شود. تحقيق حاضر با رويكردي نظري و تئوري و روش توصيفي تحليلي به گردآوري داده ها با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و اسنادي به تجزيه و تحليل مولفه هاي فضاهاي فيزيكي و طبيعي در مراكز درماني مي پردازد. مي توان گفت با ايجاد چنين باغ هايي باعث مي شود كه بيماران سلامت جسمي خود را زودتر از زمان خود به دست آورند. توجه به ايجاد وجود انواع باغ هاي شفا بخش و طراحي مراكز درماني در چنين باغ هايي باعث كاهش تنش هاي جسمي و رواني در محيط است. مراكزي كه با توجه به رويكرد باغ هاي شفا بخش طراحي مي شوند به دليل نزديكي با به عناصر طبيعت مي تواند فرصتي را براي ايجاد حس تجديد قوا و رهايي از تنش هاي ، جهت دستيابي به سلامت و رها شدن از بيماري فراهم كند.