نقش و باز آفريني خلاقيت در معماري

موضوع مقاله حاضرنقش و بازآفريني خلاقيت در معماري است كه از زواياي گوناگون بررسي شده و نقش آن رادر وجود انسان بيان مي كند.خلاقيت واژه اي است بعنوان يك صفت در وجود انسان تجلي پيدا مي كند. كه اين خود چيزي جز داشتن نبوغ، فكر بكر، تيزهوشي درانسان نمي باشد.براي بررسي موضوع خلاقيت در ابتدا دونظريه پرداز )كريستوفر الكساندر و ديويد بوهم) در راستاي اين كارقرار گرفتند كه حوزه يكي معماري (كريستوفر الكساندر وحوزه ديگري)ديويد بوهم( فيزيك بود كه هريك ،از ديدگاهها متفاوت نسبت به ديگري اين موضوع را مورد بررسي و نقد قرار داده است. دراين مقاله ديدگاههاي هريك از اين دو نظريه پرداز در مورد خلاقيت بصورت كلي بيان شده و نظر هريك را درمورد اين واژه بيان مي دارد. همچنين روش بيان و گفتارهريك با توجه به حوزه آنها و تخصصي كه دراين حوزه داشته , مورد بررسي قرار مي گيرد.مقاله حاضرانديشهها و آراء هريك از اين دو نظريه پردازرا كه ازجهت هايي همسو و موازي يكديگر بوده را در مقابل هم قرار داده و از آنها يكي نتيجه گيري كلي در معماري مي نمايد. اين نتيجه گيري هاي كلي ما را به يك ايده و هدف مشترك در مورد خلاقيت در حرفه معماري و شهرسازي مي رساند كه قابل بسط در معماري و شهر سازي ايراني نيز مي باشد.در نهايت نيز به اين نكته مي رسيم كه خلاقيت در انسان يك امر باطني بوده كه زاييده نظم دروني مي باشد و منحصر به فرد است .