واكاوي معماري پايدار و ساختمان هوشمند در راستاي معماري سبز

معماري اقليمي از دهه 70 و معماري پايدار از دهه 90 ميلادي جزو مباحث مهم درحوزه معماري بوده است. مفهوم معماري پايدار كه به توسعه ي پايدار يا ساختمان سبز نيز معروف است، نظريه، علم و سبك ساختمانهايي است كه بر اساس اصول سازگار با محيط زيست طراحي و ساخته ميشوند. معماري پايدار تلاش دارد تعداد منابعي كه در ساخت، بهره برداري و اداره ساختمان مصرف ميشود به حداقل رساند و نيز آسيبي كه به واسطه ي انتشار، آلودگي و اتلاف اجزاي ساختمان به محيط زيست ميشود محدود سازد. در اين مقاله هدف مطالعه ساختمان هوشمند و معماري پايدار و تطبيق اين دو براي ايجاد معماري سبز و اكوتك ميباشد. طراحي با نياز كم به منابع انرژي، استفاده از منابع انرژي تجديد پذير مانند باد و خورشيد و بهره گيري از فناوري هاي هوشمند به منظور صرفه جويي در مصرف انرژي و صفر انرژي نمودن ساختمان و حتي مثبت انرژي بودن آن ميباشد. روش تحقيق توصيفي - تحليلي مبتني بر مطالعات اسنادي و كتابخانه اي ميباشد. بررسي خواهد شد كه يك ساختمان هوشمند تا چه اندازه مي تواند در صرفه جويي انرژي موثر باشد و به تناسب چه ميزان ما را به سمت معماري پايدار هدايت كند. در نتيجه با ارايه ي راهكارهايي موثر براي طراحي يك ساختمان هوشمند و صفر انرژي ميتوان ساختماني سازگار با طبيعت طراحي نمود.