ارزيابي خودهمبستگي مكاني زماني تصادفات با استفاده از شاخص Moran ' s I و LISA دو متغيره

كاهش تعداد و شدت تصادفات ترافيكي همواره يكي از دغدغه هاي اصلي متخصصان ايمني بوده است. شناسايي نواحي حادثه خيز و الگوهاي تصادفات، امكان اولويت بندي اين نواحي به منظور ارتقاء ايمني را فراهم مي آورد و لذا گامي مهم در مديريت ايمني محسوب مي شود. ماهيت مكاني داده هاي تصادفات نشان مي دهد كه وقوع تصادفات نه تنها در مكان هاي مشخص بلكه در فاصله هاي فواصل زماني نيز همبستگي نشان مي دهند. هدف از اين تحقيق استفاده از شاخص هاي خودهمبستگي Moran ' s I و LISA دو متغيره و بررسي وابستگي هاي زماني - مكاني وقوع تصادفات مي باشد. تعداد تصادفات تجميع شده در 253 ناحيه ترافيكي در سطح شهر مشهد براي 4 سال متوالي (1388 - 1385) مورد ارزيابي قرار گرفت و نتايج روند مشخصي از خوشه بندي تصادفات را نشان داد. نتايج اين پژوهش ابزاري مناسب براي متخصصين ايمني جهت اولويت بندي نواحي حادثه خيز تصادفات به منظور تخصيص مناسب منابع محدود موجود بشمار مي رود.