بررسي شاخص هاي معماري با توجه به مديريت حفظ انرژي در ساختمان بر اساس اقليم

با انقلاب صنعتي و رشد جمعيت و شهرها مردم روبه مصرف گرايي آورده اند تا آنجايي كه در كشورهاي مختلف با توجه به ميزان فعاليت هاي صنعتي بين 30 تا 35 درصد از كل انرژي مصرفي در ارتباط با ساختمان مي باشد كه از اين ميزان 50 تا 60 درصد صرف گرمايش و سرمايش ساختمان مي شود. بنابراين اين مقدار قابل توجه باعث گرديد كه معماران در جهت حفظ انرژي با تطبيق دادن نيازهاي انساني و شذايط زيست محيطي و اقليمي و با در نظر گرفتن تكنولوژي و مصالح نوين قرن بيستم به طراحي ساختمان هايي بپردارند كه در جهت حفظ و تبديل انرژي در ساختمان مفيد باشد در اين مقاله يك مدل بهينه سازي چند هدفه است كه مي تواند كمك طراحان و چگونگي استفاده از انرژي هاي طبيعي و تجديد پذير در ساختمان براي جلوگيري از اتلاف انرژي در قالب چند راهكرد مطرح گرديده است. روش تحقيق اين مقاله مبني بر مطالعات اسنادي بر اساس مرور و مستندات مربوط به نظريه هاي مرتبط با طراحي اقليمي و مديريت حفظ انرژي صورت گرفته است. در جريان يك بررسي كتابخانه اي ، مقالات پژوهشي و كاربردي و بررسي مقاله ها و گزارشات در سازه و معماري و همچنين نتايج نمونه موردي و يا گزارشات چاپ شده چگونگي حفظ انرژي ها در مناطق مختلف بررسي شده است . نتيجه به دست امده از اين مقاله مي تواند نشانگر تاثيرات مديريت حفظ انرژي بر اساس اقليم و مصالح نوين مرتبط با اقليم و چگونگي استفاده از انرژي تبديل تجديد پذير مي باشد.