مقايسه عددي روابط حاكم بر طرح ميراگر جرمي تنظيم شونده در يك ساختمان 20 طبقه

سيستم ميراگر جرمي تنظيم شونده (TMD) يكي از روشهاي كنترل غير فعال ارتعاش سازه ها بوده كه عملكرد آن اساسا بر مبناي استهلاك انرژي ارتعاشي سازه به صورت حركت نوساني جرم ميراگر مي باشد. طراحي يك سيستم ميراگر جرمي، شامل تعيين جرم ميراگر بر اساس پارامتر نسبت جرمي و تعيين سختي ميراگر بر اساس پارامتر نسبت فركانس بهينه و محاسبه ضريب ميرايي ميراگر بر اساس پارامتر نسبت ميرايي بهينه مي گردد. براي طراحي بهينه سيستم ميراگر جرمي تاكنون مطالعات مختلفي صورت گرفته كه در ميان آنها هفت مطالعه جامع و برتر همراه با مجموعه اي از روابط طراحي پيشنهادي به چشم مي خورد از طرفي مشخص نيست كه در صورت طراحي ميراگر جرمي بر اساس هر يك از اين هفت روش كداميك منجر به كنترل بهتر ارتعاشات سازه و بيشترين كاهش در پاسخ هاي سازه مي شود. در تحقيق حاضر به منظور مقايسه عددي روابط طراحي يك سازه 20 طبقه با سيستم قاب خمشي فولادي و داراي سيستم ميراگر جرمي كه مشخصات TMD آن متناسب با روش هاي پيشنهادي ، هفت بار تغيير داده شده مورد آناليزهاي تاريخچه زماني قرار گرفته است. سپس پاسخ هاي سازه در دو حالت كنترل نشده (سازه بدون TMD) و كنترل شده (سازه با TMD) با يكديگر مقايسه شده است. مقايسه پاسخ هاي ماكزيمم سازه، حاصل از بكارگيري هفت ميراگر جرمي متفاوت نشان مي دهد كه TMD طراحي شده بر اساس روابط پيشنهادي Sadek بيشترين استهلاك انرژي ارتعاشي و سازه متناظر با آن نيز كمترين پاسخ ها را داشته است.