استفاده از سامانه اطلاعات جغرافيايي و Boolean logic در ارزيابي توان اكولوژيك حوضه هاي آبخيز 33 و 34 شمال ايران

برنامه ريزي جهت هر نوع كاري نيازمند داشتن اطلاعات مربوط به آن كار است كه اين نيازمندي در مورد برنامه ريزي براي استفاده هاي انسان از سرزمين نيز صادق است. زيرا بدون اطلاعات مربوط به شناخت منابع اساسا نمي توان بخش هاي ديگر فرآيند برنامه ريزي استفاده از سرزمين يا به عبارتي آمايش سرزمين را براي عمل برنامه ريزي مهيا ساخت. از بدو برنامه ريزي استفاده از سرزمين گردآوري اطلاعات اهم مشكل برنامه ريزان بوده است. اين مهم را ابتدا با آماربرداري و نمونه برداري از منابع به انجام مي رساندند و به تدريج دريافتند كه جهت برنامه ريزي بهتر و دقيقتر نياز به اطلاعات مكاني از منابع يا اطلاعات فضايي دارند. رفع مشكل را برنامه ريزان در نقشه سازي منابع يافتند. برنامه ريزان استفاده از سرزمين دريافتند كه مي توانند به ياري سامانه اطلاعات جغرافيايي و نقشه سازي پارامترهاي اكولوژيك بهتر به مقصود دست يابند. سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS براي ذخيره سازي، مديريت رايانه اي داده هاي زميني، نقشه سازي، ارزيابي و برنامه ريزي سرزمين به صورت يك نظام به وجود آمد. در اين تحقيق، پس از مطالعه، شناسايي و نقشه سازي عوامل اكولوژيكي اعم از عوامل فيزيكي (شامل فيزيوگرافي و توپوگرافي؛ ارتفاع، شيب، خاك، سنگ مادر، بارندگي، دما و....) و عوامل زيستي (شامل تراكم پوشش گياهي، رويش ساليانه، ارزش گونه هاي گياهي و ...) كه در كاربري جنگلداري مؤثر مي باشند در حوضه هاي آبخيز 33 و 34 (دو هزار و سه هزار)، به كمك سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) انجام گرديد. سپس به كمك مدل اكولوژيك جنگلداري مبتني بر روش تجزيه و تحليل سيستمي، توان اكولوژيك حوضه هاي مذكور بر اساس منطق بولين (Boolean logic) مشخص شد. براي اين كار، در هر يك از طبقات هفت گانه مدل فوق، شرايط و ويژگي هاي مناسب در حوضه ها با كد 1 و بقيه با كد صفر مشخص گرديدند. سپس با ضرب لايه ها، ارزيابي توان جنگلداري براي هر هفت طبقه مناطق مناسب براي هر طبقه جنگلداري مشخص گرديد و نتايج حاكي از وجود طبقات 3، 4 و 5 كه از ميان آنها، سهم طبقه 3، از همه بيشتر بود و عدم وجود طبقات 1، 2، 6 و 7 مدل هاي جنگلداري ايران در حوضه مورد مطالعه مي باشند.